Delgado Fuchs – Ekscentrycznie a nieraz frywolnie o sensie istnienia

fot. Catherine Leutenegger

Duet artystyczny Delgado Fuchs został założony w marcu 2002 roku w Bernie przez Nadine Fuchs i Marco Delgado.

Twórczość Delgado Fuchs jest na wpół poważna i na wpół trywialna, nieskategoryzowana w sposób jednoznaczny. Artyści sondują przypadkowość i fałszywie naiwny wygląd, różne modalności tożsamościowe. Kwestionują w swoich pracach zasady obecności, inscenizacji i reprezentacji.

Nadświadomość ciała, erotyzacja, transformacja, rozmycie gatunków, gra stereotypami to cechy charakterystyczne działań Delgado i Fuchs, którzy stale podkreślają zamiłowanie do otwartego i żywego dyskursu artystycznego. Twórcy nie zwracają uwagi na linearność, a poszczególne elementy ich sekwencyjnego języka nakładają się na siebie, tworząc ramy aluzyjnych, intuicyjnych i offbeatowych narracji. W swoich performansach na wpół poważnych i na wpół banalnych, próbują zmieniać perspektywy i bawić się konwencjami. Zmysłowe fantazje duetu Delgado Fuchs, jego humor, zdolność do trawestacji i transformacji mogli podziwiać widzowie we Wrocławiu i w Gdańsku w spektaklu ,,Manteau long”.

Artyści przyjechali na zaproszenie Stacji Orunia i Centrum Sztuki Impart.
Podczas spektaklu ,,Manteau long” tancerze z Delgado Fuchs zabierają nas w frywolną podróż, podczas której widzowie stają się podglądaczami fałszywie naiwnej pary. On i ona ubierają się i rozbierają tańcząc w rytm kojącej muzyki zawsze zachowują zimną krew. Ukazują paradoks naszych ciał, które niby demaskują same siebie, ale pruderia i tak wygrywa zasłaniając jednak to i owo.
Uwodzenie, konfrontacja, zawłaszczanie drugiego, fascynacja, transformacja: duet opowiada o tym w kolejnych scenach. Ciała tancerzy zakrzywiają się, rozszerzają i rozwijają we wszelkiego rodzaju formach i kompozycjach, jakby miały lepiej oznaczać swoje materialne istnienie.
Oscylując pomiędzy burleskowymi szkicami, wirtuozowskimi ruchami i erotycznymi postawami, Delgado Fuchs subtelnie balansuje na granicy gatunków i inności. Z tej gry pozorów wyłania się zasadnicze pytanie o istotę, o materialne istnienie, choć spektakl jest lekki i zabawny. Stereotypy, mechanizmy budowania tożsamości, strategie reprezentacji stają się szczególnie interesujące, gdy są kwestionowane, konfrontowane, rekonfigurowane.

Czy trzeba dać z siebie wszystko? Czy trzeba golić włosy łonowe na ten pokaz? Czy trzeba powstrzymać widzów przed zasypianiem? Nadine Fuchs i Marco Delgado szukają odpowiedzi na takie pytania.

W koncepcie programowym piszą postulaty:

Uderzaj nagle, ale jakby od niechcenia.


Mów o życiu, śmierci i seksie.


Daj spokój choreografowi.


Traktuj rzeczy błahe poważnie.


Bądź radykalny bez radykalnej nudy.


Unikaj miejsc, do których wiesz, że nikt nie przychodzi.
Czerp radość z bycia na scenie wspaniałym i seksownym.


Odkryj trochę intymności, ale nie za dużo.


Zrób tak, aby widownia nie wierzyła w to, co widzi.


Bądź niewierny wobec autorów sztuki.


Nie twierdź, że to, co się dzieje, jest zgodne z rzeczywistością.


Niech rzeczy będą przystępne, ale zarazem niech będą lekko nieprzyzwoite.


Bądź nagi bez rozbierania się.


Zastanów się czy to, co się teraz odbywa, jest naprawdę sztuką.

Marco Delgado i Nadine Fuchs wszystko to robią z dużą ilością absurdalnego humoru i świetnego wyczucia rytmu. Analizują relacje pomiędzy artystą a widzem, ruch jawi się tu jako wzór tkania sensu, a ciało jako ekran projekcyjny. ,,Manteau long” to przedstawienie, w którym stale następują zmiany perspektyw, nastrojów i tożsamości dokonujące się poprzez zmianę ubrań i relacji między tancerzami. Twórcy proponują publiczności nowe podejście do myślenia o ciele i ruchu.


Delgado Fuchs występowali na wielu festiwalach w Europie, m.in. na ImPulsTanz w Wiedniu, na Festiwalu w Avignonie, Festiwalu Vrak w Brukseli, Biennale de Danse w Fontenay, Platformie Tańca w Zagrzebiu.

Nadine Fuchs i Marco Delgado podejmują takie tematy jak: natura kontra kultura, wolność kontra represje, osobista ekspresja kontra dyktat wyglądu, animacja kontra człowieczeństwo. Potrafią wprowadzać lekkość, ironię i wdzięk. Ich kostiumy są barwne, a często wręcz widowiskowe. Wirtuozerię, perfekcję ruchu ogrywają na wszelkie możliwe sposoby, wprowadzają elementy zabawy i pokazów mody, akrobacji, czy gimnastyki artystycznej. Wymyślają iluzoryczny świat, aby zadawać pytania o sens istnienia i kondycję współczesnego człowieka.

Nadine Fuchs – urodzona w Bernie w Szwajcarii. Studiowała taniec klasyczny i współczesny w Anne Woolliams School i SBBS (Schweizerische Ballettberufsschule) w Zurichu. Doświadczenie zdobywała również w Rudra Bejart Atelier w Lozannie. Tańczyła dla takich zespołów jak Nomades le Loft, Alias, Bern Ballett, Cie Arthur Kuggeleyn i Cie Nicole Seiler. Brała udział w różnych eksperymentalnych projektach.



Marco Delgado – z pochodzenia Hiszpan, dzieciństwo spędził na tzw. brukselskich przedmieściach. Jego młodzieńczą pasją była piłka nożna. Ojciec Marca chciał, żeby syn został odpowiedzialnym człowiekiem i pracował jako operator frezarki.... Na szczęście Marco podjął naukę tańca w konserwatorium Royal de Brussels. Tańczył jako solista Opera Liege i w szwajcarskim zespole Nomedes.